Hij was een belangrijke figuur in de rationalistische beweging, die uitblinkte in architectuur, meubels, industrie en museum ontwerp. Na zijn studie architectuur aan het Politecnico di Milano in 1929 werkte hij samen met de ontwerpstudio's Ponti en Lancia. Ook zijn werk voor het tijdschrift Casabella speelde een belangrijke rol in zijn ontwikkeling, waarbij hij zich bekeerde tot de rationalistische beweging en haar woordvoerder werd op het Italiaanse culturele toneel.
Toen hij in de jaren dertig in Milaan zijn eigen praktijk oprichtte, ging hij de uitdaging van arbeidershuizen aan en ging hij na de oorlog verder in deze richting, dankzij de mogelijkheden die de wederopbouwprojecten bieden waaraan hij vanaf 1952 met Franca Helg werkte.
In de jaren veertig breidde Albini zijn samenwerking met Cassina uit, die begon met stoelontwerpen die de weg vrijmaakten voor zijn kenmerkende stijl. Hij vervolgde zijn meubelontwerpen ook bij andere bedrijven, zoals Poggi. Milaan en Genua vormen de geografische as waar Albini zijn sterkste indruk achterliet. Voor de Lombardische hoofdstad plande hij de ontwikkeling van de stations op lijn 1 van het metrosysteem (1962/63), in samenwerking met grafisch ontwerper Bob Noorda. Zijn talrijke stedelijke ontwikkelings- en bouwprojecten voor Genua omvatten het Palazzo Bianco (1949/51), Palazzo Rosso (1952/62) en Tesoro di San Lorenzo (1952/56) musea. Franco Albini was de ontvanger van vele onderscheidingen in erkenning van het belang van zijn culturele bijdragen.
Hij is onder andere lid van de INU, de CIAM, de Accademia Ligustica di Genova, MOMA in New York, de ADI, de Accademico di S. Luca, de Fondazione Pagano en de London Royal Society of Arts. Ook ontving hij talrijke prijzen, waaronder de La Rinascente-Compasso d'Oro voor het ontwerp van de Luisa stoel (1955), de Bronzen Medal van de Parson School in New York (1973) voor zijn bijdrage aan industrieel ontwerp, de Olivetti Award voor architectuur (1957), de Gran Premio Nazionale La Rinascente-Compasso d'Oro (1958), de La Rinascente-Compasso d'Oro Award voor het Milan Line 1 Subway project (1968), en de titel Royal Designer for Industry uitgereikt door de London Royal Society of Arts (1973).
Franco Albini heeft in al zijn werk, van woonmeubels tot industriële en museale ontwerpen, altijd een logische consistentie, een extreme zuiverheid van expressie en uitzonderlijke ethische en historische integriteit ingebracht. Het architectonische en ontwerpwerk van Franco Albini vertegenwoordigt een hoeksteen van de Italiaanse architectonische cultuur vanaf het begin van de 20e eeuw door zijn intense activiteit die draait om een creatieve en rigoureuze benadering van compositie en bouwen die een bijzonder hoge mate van esthetiek uitdrukt.