Sinds hij in de jaren zeventig een potlood opnam om zijn brood te verdienen, worden het leven en de carrière van Javier Mariscal gekenmerkt door zijn creatieve incontinentie, door zijn behoefte om zich te uiten in meerdere disciplines, of het nu artistieke is of niet. Meubelontwerp, schilderen, beeldhouwkunst, illustratie, interieurontwerp, grafisch ontwerp, landschapsschilderen, tuinieren, tuinbouw enzovoort zijn het voorwerp van zijn professionele, vitale activiteit geweest. Mariscal drukt zich uit door middel van een persoonlijke taal die complex is in zijn intentie en eenvoudig in zijn verklaring, onschuldig en provocerend tegelijk, die hem dient om te innoveren, zichzelf te riskeren en te communiceren, om de ogen te blijven kietelen van degenen die naar zijn werk kijken en om medeplichtigheid te creëren met de ander.